@ Annemiek: Sorry dat mijn keuzes jou irriteren.
Ik dacht: ik doe eens hip, breng in het (saaie) geheel een kleurtje aan. Misschien moet ik het idee hip te kunnen zijn nu maar echt eens overboord gooien. Of accepteren dat jouw voorkeur nou eenmaal uitgaat naar saai. De keuze voor het lettertype was puur vanuit een praktische overweging: om ervoor te zorgen dat lezers niet afhaken bij het zien van de lengte van de tekst. Jouw tekst bijvoorbeeld. Wat was het ook alweer, iets met 'weten wanneer een verhaal te lang is'?
En nee, ik heb geen gevoel voor stijl (afgezien van kleding), opmaak (tenzij het iets met make-up te maken heeft) én design (de 'Jan des Bouvrie-lamp' bij mijn ouders thuis daargelaten). Ik heb geen verstand van 'prettige lettertype's' en ik bewerk foto's in het oude vertrouwde Paint. Niks mis mee. Als jij dan zo graag bij good old fashioned wilt blijven zal ik je op je wenken bedienen en deze blog vervolgen in good old fashioned Verdana. Ook niks mis mee.
Met veel interesse heb ik je diepzinnige blog over het maken van keuzes in het leven gelezen. Al ben ik van mening dat het korter kan. En de structuur... misschien moet je daar nog even naar kijken? De titel dekt de lading ook niet echt, vind je zelf wel? Sorry, even een stukje frustratie van de dag van me afschrijven. Ik heb vandaag wel geleerd dat je beter een kontenkusser kunt zijn dan naar je eigen mening handelen, terwijl de persoon van wie je afhankelijk bent vindt dat je juist compleet het tegenovergestelde moet doen. Of ik zie het helemaal verkeerd en heb vandaag geleerd dat ik geen talent heb voor schrijven :). Een mooie quote van de docent over een inhoudelijk aspect van mijn stuk: 'Een baby schijt z'n luier vol, dat moet je opruimen en daar word je niet vrolijk van.' Misschien een 'subtiele' verwijzing naar mijn artikel?
Dus dat. Genoeg over mijn frustraties. Even nog over de interessante keuzes in het leven van Annemiek. Na een uitgebreide analyse van je beschreven gedrag ben ik tot de conclusie gekomen dat je geen 'sterretje' bent in het maken van keuzes. En ik heb geen goed nieuws voor je. Want zoals je weet: een fout is pas een fout als je hem herhaalt... Wat is het dan als je 'm blijft herhalen? Als je de verkeerde keuzes blijft maken? En dan is het ook nog eens zo dat mensen hun problemen kíezen... Wat dan als je het kiezen van problemen blijft herhalen?! Ik kan jou alleen maar adviseren inderdaad (in ieder geval voorlopig) geen keuzes meer te maken, ter bescherming van jezelf! (voor meer van dit soort 'wijze' uitspraken verwijs ik je door naar http://www.de-spirituele-hulplijn.nl/300-Spirituele-wijsheden.html)
Zelf heb ik niet zo vaak te maken gehad met grote verkeerde keuzes. Ik heb Cultuur & Maatschappij gedaan op het Atheneum, zonder wiskunde B2 (overigens ook zonder A2 en B1), Grieks, Latijn en Kunstgeschiedenis. Ik ging gewoon meteen Communicatiewetenschap aan de UT in Enschede studeren. Ik heb mijn bacheloropdracht al af. Ik heb ook al stage gelopen. En ik ga binnenkort beginnen met afstuderen bij FC Twente. Bovendien weet ik al waar ik ga wonen als ik een half miljoen heb verdiend met mijn eerste baan ;). En daarna ga ik een kappers- en visagieopleiding doen en mijn eigen 'Communikapsalon' beginnen. Lekker haren knippen (omdat me dat zo leuk lijkt) en tegelijkertijd communicatieadvies geven (omdat ik daar nou eenmaal voor opgeleid ben). Meteen ook weer een keuze minder die de klanten hoeven te maken. En Annemiek, misschien kun jij dan mijn haarproducten verkopen en mij helpen aan gratis reclame door iedereen een plastic tasje mee te geven? :)
Nee, ik heb nog geen schokkende verkeerde keuzes gemaakt in mijn 23-jarige leventje. Toch bijzonder dat ik wel altijd de verkeerde kassarij weet te kiezen...
Dan wil ik hierbij graag in een mooi roze lettertype afsluiten met een mooie spreuk die wellicht van toepassing is op Annemiek en mij (al heb ik er mijn twijfels over):
Ik dacht: ik doe eens hip, breng in het (saaie) geheel een kleurtje aan. Misschien moet ik het idee hip te kunnen zijn nu maar echt eens overboord gooien. Of accepteren dat jouw voorkeur nou eenmaal uitgaat naar saai. De keuze voor het lettertype was puur vanuit een praktische overweging: om ervoor te zorgen dat lezers niet afhaken bij het zien van de lengte van de tekst. Jouw tekst bijvoorbeeld. Wat was het ook alweer, iets met 'weten wanneer een verhaal te lang is'?
En nee, ik heb geen gevoel voor stijl (afgezien van kleding), opmaak (tenzij het iets met make-up te maken heeft) én design (de 'Jan des Bouvrie-lamp' bij mijn ouders thuis daargelaten). Ik heb geen verstand van 'prettige lettertype's' en ik bewerk foto's in het oude vertrouwde Paint. Niks mis mee. Als jij dan zo graag bij good old fashioned wilt blijven zal ik je op je wenken bedienen en deze blog vervolgen in good old fashioned Verdana. Ook niks mis mee.
Met veel interesse heb ik je diepzinnige blog over het maken van keuzes in het leven gelezen. Al ben ik van mening dat het korter kan. En de structuur... misschien moet je daar nog even naar kijken? De titel dekt de lading ook niet echt, vind je zelf wel? Sorry, even een stukje frustratie van de dag van me afschrijven. Ik heb vandaag wel geleerd dat je beter een kontenkusser kunt zijn dan naar je eigen mening handelen, terwijl de persoon van wie je afhankelijk bent vindt dat je juist compleet het tegenovergestelde moet doen. Of ik zie het helemaal verkeerd en heb vandaag geleerd dat ik geen talent heb voor schrijven :). Een mooie quote van de docent over een inhoudelijk aspect van mijn stuk: 'Een baby schijt z'n luier vol, dat moet je opruimen en daar word je niet vrolijk van.' Misschien een 'subtiele' verwijzing naar mijn artikel?
Dus dat. Genoeg over mijn frustraties. Even nog over de interessante keuzes in het leven van Annemiek. Na een uitgebreide analyse van je beschreven gedrag ben ik tot de conclusie gekomen dat je geen 'sterretje' bent in het maken van keuzes. En ik heb geen goed nieuws voor je. Want zoals je weet: een fout is pas een fout als je hem herhaalt... Wat is het dan als je 'm blijft herhalen? Als je de verkeerde keuzes blijft maken? En dan is het ook nog eens zo dat mensen hun problemen kíezen... Wat dan als je het kiezen van problemen blijft herhalen?! Ik kan jou alleen maar adviseren inderdaad (in ieder geval voorlopig) geen keuzes meer te maken, ter bescherming van jezelf! (voor meer van dit soort 'wijze' uitspraken verwijs ik je door naar http://www.de-spirituele-hulplijn.nl/300-Spirituele-wijsheden.html)
Zelf heb ik niet zo vaak te maken gehad met grote verkeerde keuzes. Ik heb Cultuur & Maatschappij gedaan op het Atheneum, zonder wiskunde B2 (overigens ook zonder A2 en B1), Grieks, Latijn en Kunstgeschiedenis. Ik ging gewoon meteen Communicatiewetenschap aan de UT in Enschede studeren. Ik heb mijn bacheloropdracht al af. Ik heb ook al stage gelopen. En ik ga binnenkort beginnen met afstuderen bij FC Twente. Bovendien weet ik al waar ik ga wonen als ik een half miljoen heb verdiend met mijn eerste baan ;). En daarna ga ik een kappers- en visagieopleiding doen en mijn eigen 'Communikapsalon' beginnen. Lekker haren knippen (omdat me dat zo leuk lijkt) en tegelijkertijd communicatieadvies geven (omdat ik daar nou eenmaal voor opgeleid ben). Meteen ook weer een keuze minder die de klanten hoeven te maken. En Annemiek, misschien kun jij dan mijn haarproducten verkopen en mij helpen aan gratis reclame door iedereen een plastic tasje mee te geven? :)
Nee, ik heb nog geen schokkende verkeerde keuzes gemaakt in mijn 23-jarige leventje. Toch bijzonder dat ik wel altijd de verkeerde kassarij weet te kiezen...
Dan wil ik hierbij graag in een mooi roze lettertype afsluiten met een mooie spreuk die wellicht van toepassing is op Annemiek en mij (al heb ik er mijn twijfels over):
Wat explosief mengt, kun je beter gescheiden houden.
Dus dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten