Appels zijn zilver, bananen zijn goud

Allereerst om even op jouw stukje in te gaan: ik vind het een goede zaak om negatieve hokjes op te delen in neutrale labels waar je -mens achter kan plakken. En wat dat betreft ben ik ook een mensenmens. Ook een kattenmens eigenlijk (ook al ben ik ontzettend allergisch voor die beesten), ze kwijlen tenminste niet over je heen zoals het kalf van mn ouders wel doet. Een ochtend- of avondmens kan ik niet echt uit kiezen, als ik echt aan het werk moet doe ik dat wel 's ochtends, maar natuurlijk niet te vroeg, want dan komt er dus echt niks uit mijn vingers. En als ik moet kiezen uit de labels bij Jij bent aan Z (http://www.jijbentaanz.nl/wie.html), dan kom ik er helemaal niet uit. De 'krachten' die ik mezelf toeken passen echt niet bij de 'passende combi's' die genoemd worden en andersom. Helaas, hoe graag ik mezelf hier in een hokje zou plaatsen, het lukt me niet.

En dan nu over iets heeeel anders. Bananen. Want we kunnen niet altijd serieus zijn.

Ik vind bananen best lekker. Het is goed herkenbaar als ze rijp zijn of als je ze juist niet meer kan eten. Er zit een hele hoop kalium, fosfor, magnesium, vitamine C en vitamine B11 in en hij bestaat voor 76,8 procent uit water (http://www.voedingswaardetabel.nl/voedingswaarde/voedingsmiddel/?id=76). Een portie banaan (=100 gram) is 82 calorieën. In vergelijking met een appel zitten er in een banaan dus wel meer calorieën, maar in een appel zit helemaal GEEN vitamine B11 en GEEN magnesium. Dus.

De Latijnse naam voor een banaan is Musa Paradisiaca. Is dat een geheime verwijzing naar het paradijs? Als Eva geen appel had gegeten, maar een banaan, hadden we dan met zn allen nog steeds vrolijk huppelend en naakt rondgelopen? Je weet het maar nooit.

Er zijn mensen die een hele fansite aan bananen hebben gewijd. Ik durf ze hier bijna niet noemen omdat ze echt te slecht voor woorden zijn. Maar dit is er één: http://home.planet.nl/~lohma001/index.htm

Ik wil het beneden middenmoot niveau nog omlaag halen door de volgende gezegdes over bananen met jullie te delen (mede mogelijk gemaakt door http://www.leukespreuk.nl/special_bananenhumor.htm):

- de banaan valt niet ver van de boom

- hoe meer bananen hoe meer vreugd

- de banaan horen, maar niet weten waar de fruitschaal is

- in het land der appels is de banaan koning

- met je neus in de banaan vallen

- daar komt de banaan al uit de mouw

- door de zure banaan heen bijten

- met jou heb ik nog een banaantje te pellen

- je moet een gegeven banaan niet in zijn schil kijken

Tenslotte, om het -nu gezakt tot beneden NAP- niveau nog een stukje verder omlaag te halen, zodat het onder de grond eindigt, een mop (in de stijl van die andere mop over wasmachines en pingpongballen die niemand grappig vindt behalve wijzelf uiteraard):

Er komt een banaan bij de slager. Vraagt hij aan de bakker: "Heeft u nog rode aardappelen voor mij?" Waarop de fietsenmaker antwoordt: "Nee, helaas, wel zwarte bananen." "Oh, dat geeft niet", zegt de banaan, "want ik ben toch met de trein..."

Dus dat.

Over ochtendmensen, kattenmensen & mensenmensen

Er is niks mis met hokjesdenken! Ook ik ben er schuldig aan. Maar ik doe het natuurlijk alleen maar om ervoor te zorgen dat ik grote hoeveelheden informatie kan onthouden, niet om mensen te ver/beoordelen. En ik doe het ook helemaal niet met opzet. Volgens mij kun je überhaupt niet met opzet hokjesdenken, het gebeurt gewoon. Zodra ik iemand ontmoet zie ik vrij automatisch een oneindig zwarte ruimte (à la het heelal) voor me, met daarin allerlei gekleurde, zwevende hokjes. Zonder dat ik het wil, zoeken mijn hersenen een hokje, deze komt vervolgens naar voren en hierin plaats ik de betreffende persoon (als er nog plaats is tenminste, want mijn hokjes verschillen in grootte). Ene Truus Sauren heeft van mijn hokjes-denk-proces een schilderij gemaakt, zie afbeelding rechts.

Hoe dan ook, zoals Annemiek al zegt, iedereen doet aan hokjesdenken. Tegenwoordig lijkt het zelfs hip te zijn. Het gaat dan alleen niet om andere mensen in een hokje plaatsen, maar vooral jezelf. En je kunt jezelf ook in meerdere hokjes tegelijk plaatsen, eigenlijk in oneindig veel hokjes. Maar hoe werkt dat dan (hoor ik je denken)?

Nou, dat werkt alsvolgt (zie je mij schrijven). Als ik jou vraag of je actiever bent in de ochtend of in de avond, zul je waarschijnlijk (geneigd zijn te) antwoorden dat je een 'ochtendmens' of een 'avondmens' bent. Maar ook zonder dat ik die vraag gesteld zou hebben, heb je hoogstwaarschijnlijk wel eens aan iemand verteld dat je 'een echt avondmens' bent. Je plaatst jezelf in een hokje, bij al die andere mensen die 's avonds meer waard zijn dan 's ochtends. Hoppa, het eerste hokje! Als je een dierenliefhebber bent, heb je ook ongetwijfeld een voorkeur voor honden of katten. Ofwel, je bent een 'hondenmens' of een 'kattenmens'. Hokje nummer twee. Allemaal nog te overzien. Alleen wat zo onschuldig begon (om precies te zijn ver in de geschiedenis met het onderscheid tussen 'übermenschen' en 'untermenschen'), lijkt een beetje over de top te gaan. Tegenwoordig kan echt elk willekeurig woord vóór 'mens' (wat iedereen natuurlijk is) geplaatst worden om aan te geven wat je voorkeuren zijn, in welke hokjes je past. Lijkt allemaal nog erg logisch. De 'jongen die veel van technologie en computers houdt, een bleke gelaatskleur heeft en vaak een ouderwets montuur bril op zijn neus heeft, die World of Warcraft speelt, zich interesseert voor wiskunde en andere onderwerpen die een gemiddeld mens als boring beschouwt en niet al te veel sociale contacten heeft' is dus in principe een computermens, binnenmens, brillenmens, gamemens én wiskundemens in één! Zo is het (negatief geladen) label van 'nerd' verdwenen, maar is gewoon omschreven welke voorkeuren de persoon in kwestie heeft en deze kunnen ook nog eens los van elkaar gebruikt worden. :)

Nog even terug naar het fenomeen '-mens'. Want ik kan het niet laten om ook de fietsmensen, klusmensen, vakantiemensen, dagjesmensen, paardenmensen, soapmensen een plekje te geven in deze blog. Niet omdat die specifieke mensen zo boeiend zijn, maar om aan te geven hoeveel willekeurige woorden je voor 'mens' kunt zetten. De meest verbazingwekkende is nog wel 'mensenmens'. Ik ben niet de eerste die zich verbaast over deze omschrijving van een bepaald soort mensen. Want dat vakantiemensen nou eenmaal graag op vakantie gaan en paardenmensen van paarden houden (tenminste, ik neem aan dat daarmee niet bedoeld wordt dat iemand half mens/half paard is) kan ik nog begrijpen. Maar WTF is een mensenmens? Iemand die simpelweg van mensen houdt? Of iemand die zichzelf als 2 personen beschouwt (mens-en-mens)? Ben van Balen, schrijver van het boek 'Irritaal', heeft zich over deze vraag gebogen en geconstateerd dat een 'mensenmens' niks anders is dan iemand die warm, innemend, empathisch en liefdevol naar andere mensen toe is (http://irritaal.web-log.nl/mijn_weblog/2008/03/mensenmens.html). Tevens zijn mensenmensen communicatief vaardig, leggen ze gemakkelijk contacten en zijn ze goed in relatiebeheer (http://www.jijbentaanz.nl/wie.html). Hm, zie ik hier een mogelijkheid om het label 'CW-meisje' (zie omschrijving blog Annemiek) toe te kennen? :)

Trouwens, over taal gesproken en om met de deur in huis van de hak op de tak te springen: er is een voor mij nogal toepasselijk boekje geschreven, 'Taal is zeg maar echt mijn ding'. Taal is en blijft een leuk fenomeen, juist omdat je er oneindig lang over kunt filosoferen wat er nou precies gezegd wordt/geschreven staat en wat daarmee eigenlijk bedoeld wordt. Iemand vroeg mij eens "Wat is het verschil tussen een dood vogeltje?" In eerste instantie natuurlijk een rare vraag (en in dit geval ook als grapje bedoeld), want met het woord 'tussen' geef je aan dat je minimaal 2 van elkaar verschillende woorden gaat noemen, waarvan je gesprekspartner dan vervolgens aan moet geven wat het verschil tussen die woorden is. Maar niets is minder waar. Toen ik een smsje wilde sturen aan iemand om een lunchafspraak te maken, betrapte ik mezelf erop dat ik schreef: "Heb je tussen de middag tijd?" Uhhhmmm.....hallo? Tussen de middag? Tussen wat nog meer dan? Tussen de middag en de avond kan niet, want om 18.00 uur is de middag afgelopen en begint de avond... Hetzelfde verhaal geldt voor tussen de ochtend en de middag, maar dan om 12.00 uur. Misschien wordt er met 'tussen de middag' eigenlijk bedoeld 'in het midden van de middag'. Maar dat zou dan 15.00 uur zijn en dat is geen lunchtijd.... Hm, lastig. En vreemd. Maargoed, Nederlands is natuurlijk ook wel een vreemde taal (ter onderbouwing van deze stelling raad ik iedereen met genoegen het boekje 'Taal is zeg maar echt mijn ding' van Paulien Cornelisse aan).

Dus dat.

Wat is er mis met hokjesdenken?

"Nou, een heleboel!" hoor ik je denken...
Volgens de Van Dale is hokjesdenken "een ongenuanceerde wereldbeschouwing hebben". Leuk, daar hebben we dus helemaal niks aan. Wikipedia weet ons nog wel te vertellen dat het vrijwel altijd een negatieve lading heeft. Goh, verrassing! Nu is het wel waar dat hokjesdenken meestal in een negatieve context geplaatst wordt. In het nieuws worden criminelen (das ook al een hokje op zich) omschreven met woorden waar de meeste mensen direct een hokje bij plaatsen: een getinte man wordt direct een Turk of Marokkaan, iemand in een bomberjack wordt een skinhead, iemand in zwarte kleding een Gothic. En ga nou maar niet lopen ontkennen dat jij het ook doet. Mensen die zeggen dat zij niet in hokjes denken liegen dat ze barsten.

Er is zelfs wetenschappelijk bewijs voor deze 'impliciete associaties'. Meneer de hoogleraar psychologie Daniël Wigboldus heeft namelijk mensen onderzocht die in een virtueel bushokje stonden (http://www.abvakabofnv.nl/actueel/bericht/vooroordelen_en_hokjesdenken/). In dat bushokje stond verder nog afwisselend iemand met een Nederlands en iemand met een Marokkaans uiterlijk. En wat blijkt? Vrijwel alle proefpersonen hielden meer afstand van de 'Marokkaanse' dan van de 'Nederlandse' persoon. Maar hokjesdenken? Nee hoor!

Ik doe het ook, dat durf ik best toe te geven. Maar ik wil hier graag duidelijk maken dat hokjesdenken niet altijd negatief hoeft te zijn... De positieve kant aan hokjesdenken is dat het mensen helpt veel grotere hoeveelheden informatie op te slaan, het 'kapstok' idee. In plaats van iemand te omschrijven als 'een jongen die veel van technologie en computers houdt, een bleke gelaatskleur heeft en vaak een ouderwets montuur bril op zijn neus heeft, die World of Warcraft speelt, zich interesseert voor wiskunde en andere onderwerpen die een gemiddeld mens als boring beschouwt en niet al te veel sociale contacten heeft', kan je iemand ook gewoon een nerd noemen. Gaat een stuk sneller en iedereen weet precies wat je bedoelt.

De enige die er een probleem mee heeft is de persoon in kwestie waarop het labeltje geplakt wordt, want het nadeel aan hokjesdenken is dat je heel snel ALLE eigenschappen van het hokje aan iemand hangt. Niet alle nerds hebben een bril namelijk. En daarnaast is ieder persoon natuurlijk meer dan een hokje. Je kan er ook twee zijn, of als je niet precies weet wie je bent een heleboel. Ook wil ik hierbij nog even aanstippen dat als p = q, niet geldt dat q = p. Wat? Middelbare school, Nederlands, gaat er een belletje rinkelen? Zo nee, dan hier een voorbeeld. Als je onder de douche staat (p), wordt je nat (q). Maar als je nat bent (q), betekent dat niet per se dat je onder de douche staat (p). Snappie? Dus niet iedereen met een bril is een nerd ;) Dan zou ik namelijk zelf elke avond en op zondag een nerd zijn en de rest van de tijd niet, dat is een beetje gek.

Om even met de deur in huis van de hak op de tak te springen: in de communicatie (met stip op één in de marketing) wordt er aan de ene kant vreselijk in hokjes gedacht om maar een boodschap aan de man te brengen. Een doelgroep voor je communicatie moet zo heterogeen mogelijk zijn (=1 hokje) Heb je meerdere hokjes, dan moet je ook meerdere boodschappen, of meerdere kanalen gebruiken, anders komt je boodschap heus niet over! En aan de andere kant wordt er van ons communicatieprofessionals verwacht dat we out of the box denken, om met zo origineel mogelijke campagnes te komen. Heel tegenstrijdig dus.

Ik denk dat hokjes helemaal niet zo erg zijn, zolang mensen er maar niet gelijk negatieve labels aan hangen. En dat ligt voor het grootste gedeelte aan jezelf. Ikzelf vind het bijvoorbeeld prima om in het hokje 'CW meisje' (CW = communicatiewetenschap) geplaatst te worden. Wat houdt dat in? Voor de pessimisten onder ons: een meisje dat een makkelijke studie heeft gekozen omdat ze liever niet te veel doet, of omdat ze eigenlijk niet zo slim is, met een vlotte babbel, maar weinig inhoud. Voor de optimisten onder ons: een leuk, vrolijk meisje, dat aandacht besteedt aan haar kleding en uiterlijk, maar tegelijkertijd erg sociaal is, makkelijk contact legt met andere mensen, die een studie heeft gekozen die ze vooral leuk vindt, waar ze haar creativiteit en mensenkennis in kwijt kan en die het niks kan schelen dat ze in dit hokje geplaatst wordt.

Dus aan iedereen die wel eens in een hokje geplaatst wordt: Zie zelf de positieve labels die bij je hokje horen en niet de negatieve. En doe dat alsjeblieft ook bij hokjes waar je anderen in stopt.

Dus dat.

Een probleem is alleen een probleem als je er zelf een probleem van maakt

Annemiek: Ik ben het niet eens met je vorige stelling/bewering. Ik vind dat een fout wel degelijk een fout kan zijn als je hem voor de eerste keer maakt. Ik zal mijn mening ook even toelichten: Iemand die voor de eerste keer bijvoorbeeld een moord pleegt, zit die niet fout omdat het de eerste keer is? Natuurlijk wel! Dus die mooie spirituele website met mooie spirituele spreuken kan de pot op. Zo.

Dan over mijn nieuw ingebrachte wijsheid. Ik heb deze ook ooit ergens gelezen of gehoord (goh, wat een verrassing, ik kan hem namelijk niet geroken hebben!), maar weet niet meer hoe, waar, of wanneer. Ik vond het in ieder geval wel een goeie, anders had ik hem niet onthouden. Hij is in ieder geval van toepassing op mijn situatie, het 'probleem' met keuzes. Ergens heb ik deze wijsheid wel in mijzelf opgeslagen, aangezien ik normaal gesproken een persoon ben die eigenlijk nergens een probleem van maakt (en waag het niet om dat tegen te spreken!). Ik heb wel voorkeuren voor het avondeten, maar het is geen probleem als er toevallig champignons of olijven inzitten, die vis ik er dan wel uit. Waar we op vakantie gaan? Portugal, Spanje, Italië, Griekenland, is allemaal geen probleem. Als het maar warm is! Maar tot nu toe ben ik wel heel blij met de keuze voor Bulgarije hoor! Of dat straks ook nog zo uitpakt zien we dan wel weer ;). Of we op donderdag, op vrijdag, of toch maar op maandag afspreken met het oud-bestuur? Geen probleem! Wil je liever morgen zwemmen dan vandaag? Geen probleem! Of ik even het geld voor een commissie BBQ voor wil schieten? Geen probleem! Heeft iemand zin om ruzie te maken? Ja, dan misschien wel een probleem, want daar doe ik dus niet aan mee. Gewoon niet. Ik doe niet aan ruzies. Over het algemeen ben ik gewoon een erg nuchter persoon die niet snel moeilijk zal doen. Maar als het aankomt op mijn eigen keuzes blijkbaar wel. Waarom is nog steeds een grote vraag voor mij. Toch heb ik vandaag al een klein succesje geboekt in mijn nieuwe quest om geen keuzes te maken! Het ging zo: Ik zat met vriendin I. (zo doen ze dat in tijdschriften ook altijd, hip he?) op een terrasje om te gaan lunchen. Zij had al besloten wat ze ging bestellen en vroeg aan mij wat ik nam. Ik zei: "Ik weet het niet, jij mag wel voor mij kiezen". "Neeeeeee", zei ze, "dat mag je lekker zelf doen". Hmm. Tot nu toe niet erg succesvol dus. Maar toen kwam het meisje dat de bestelling op kwam nemen (en heeeeeeel toevallig ook een huisgenootje van me) en die was zo vriendelijk om wel de keuze voor mij te maken. Het werd een multigraan bagel met het rookkippetje, avocado en sla en natuurlijk een of andere dressing. Smaakte goed. Dus het experiment is wat mij betreft de moeite van het doorzetten waard.

Om terug te komen op de wijsheid van vandaag: Ik heb helemaal geen structuurprobleem!
Maar ik moet nog wel leren om van sommige andere dingen ook geen probleem te maken. Moeilijk, moeilijk.
Wat ik me wel afvraag: zouden alle jongens (oke, en ook meisjes) die een relatie hebben, maar toch vreemdgaan, zich deze wijsheid al diep van binnen eigen hebben gemaakt? Ze doen iets waar de meeste mensen wel een probleem mee hebben, maar zij zelf blijkbaar niet. Dat moet je ook maar kunnen. Maar zij maken er geen probleem van. Dus is het er ook niet.


p.s.: de communikapsalon lijkt me erg gaaf! Ik ben erbij!

Dus dat.

Een fout is pas een fout als je hem herhaalt

@ Annemiek: Sorry dat mijn keuzes jou irriteren.
Ik dacht: ik doe eens hip, breng in het (saaie) geheel een kleurtje aan. Misschien moet ik het idee hip te kunnen zijn nu maar echt eens overboord gooien. Of accepteren dat jouw voorkeur nou eenmaal uitgaat naar saai. De keuze voor het lettertype was puur vanuit een praktische overweging: om ervoor te zorgen dat lezers niet afhaken bij het zien van de lengte van de tekst. Jouw tekst bijvoorbeeld. Wat was het ook alweer, iets met 'weten wanneer een verhaal te lang is'?
En nee, ik heb geen gevoel voor stijl (afgezien van kleding), opmaak (tenzij het iets met make-up te maken heeft) én design (de 'Jan des Bouvrie-lamp' bij mijn ouders thuis daargelaten). Ik heb geen verstand van 'prettige lettertype's' en ik bewerk foto's in het oude vertrouwde Paint. Niks mis mee. Als jij dan zo graag bij good old fashioned wilt blijven zal ik je op je wenken bedienen en deze blog vervolgen in good old fashioned Verdana. Ook niks mis mee.

Met veel interesse heb ik je diepzinnige blog over het maken van keuzes in het leven gelezen. Al ben ik van mening dat het korter kan. En de structuur... misschien moet je daar nog even naar kijken? De titel dekt de lading ook niet echt, vind je zelf wel? Sorry, even een stukje frustratie van de dag van me afschrijven. Ik heb vandaag wel geleerd dat je beter een kontenkusser kunt zijn dan naar je eigen mening handelen, terwijl de persoon van wie je afhankelijk bent vindt dat je juist compleet het tegenovergestelde moet doen. Of ik zie het helemaal verkeerd en heb vandaag geleerd dat ik geen talent heb voor schrijven :). Een mooie quote van de docent over een inhoudelijk aspect van mijn stuk: 'Een baby schijt z'n luier vol, dat moet je opruimen en daar word je niet vrolijk van.' Misschien een 'subtiele' verwijzing naar mijn artikel?

Dus dat. Genoeg over mijn frustraties. Even nog over de interessante keuzes in het leven van Annemiek. Na een uitgebreide analyse van je beschreven gedrag ben ik tot de conclusie gekomen dat je geen 'sterretje' bent in het maken van keuzes. En ik heb geen goed nieuws voor je. Want zoals je weet: een fout is pas een fout als je hem herhaalt... Wat is het dan als je 'm blijft herhalen? Als je de verkeerde keuzes blijft maken? En dan is het ook nog eens zo dat mensen hun problemen kíezen... Wat dan als je het kiezen van problemen blijft herhalen?! Ik kan jou alleen maar adviseren inderdaad (in ieder geval voorlopig) geen keuzes meer te maken, ter bescherming van jezelf! (voor meer van dit soort 'wijze' uitspraken verwijs ik je door naar http://www.de-spirituele-hulplijn.nl/300-Spirituele-wijsheden.html)

Zelf heb ik niet zo vaak te maken gehad met grote verkeerde keuzes. Ik heb Cultuur & Maatschappij gedaan op het Atheneum, zonder wiskunde B2 (overigens ook zonder A2 en B1), Grieks, Latijn en Kunstgeschiedenis. Ik ging gewoon meteen Communicatiewetenschap aan de UT in Enschede studeren. Ik heb mijn bacheloropdracht al af. Ik heb ook al stage gelopen. En ik ga binnenkort beginnen met afstuderen bij FC Twente. Bovendien weet ik al waar ik ga wonen als ik een half miljoen heb verdiend met mijn eerste baan ;). En daarna ga ik een kappers- en visagieopleiding doen en mijn eigen 'Communikapsalon' beginnen. Lekker haren knippen (omdat me dat zo leuk lijkt) en tegelijkertijd communicatieadvies geven (omdat ik daar nou eenmaal voor opgeleid ben). Meteen ook weer een keuze minder die de klanten hoeven te maken. En Annemiek, misschien kun jij dan mijn haarproducten verkopen en mij helpen aan gratis reclame door iedereen een plastic tasje mee te geven? :)
Nee, ik heb nog geen schokkende verkeerde keuzes gemaakt in mijn 23-jarige leventje. Toch bijzonder dat ik wel altijd de verkeerde kassarij weet te kiezen...

Dan wil ik hierbij graag in een mooi roze lettertype afsluiten met een mooie spreuk die wellicht van toepassing is op Annemiek en mij (al heb ik er mijn twijfels over):

Wat explosief mengt, kun je beter gescheiden houden.

Dus dat.

If you aim at nothing, you'll hit it everytime

Ten eerste: Mariska, waarom moet je weer zo nodig een knalroze tekst plaatsen in een onleesbaar lettertype? Wat is er mis met good old fashioned Trebuchet?! Heb je dan echt geen gevoel voor stijl, opmaak of design?

Goed, dan nu terzake.
Meer keuze betekent meer mogelijkheden, maar ook meer twijfel. Ik wil niet zoveel te kiezen hebben en het liefst ook niet zoveel mogelijkheden hebben. De geschiedenis leert dat ik eerst een keuze maak, die een tijdje uitvoer en vervolgens erop terugkom, of iets heeel anders ga doen. Waarom?

Tot je 12e levensjaar valt het nog wel mee, dan maken je ouders nog de meeste keuzes voor je. Maar daarna begint het. Ga je naar het atheneum, of doe je ook nog Latijn erbij voor het gymnasium? Ik heb gekozen voor het gymnasium, 3 jaartjes Latijn, 2 jaartjes Grieks en toen mocht je weer kiezen: Ga je door met Latijn en/of Grieks? En welk profiel ga je doen? En welke bijvakken? Ik ging niet door met Latijn, wel met Grieks. Ik deed Natuur en Gezondheid met bijvakken Wiskunde B2 en Kunstgeschiedenis en Handvaardigheid (ja, voor de buitenwereld een onlogische combi, maar voor mij kraakhelder). Met Grieks ben ik snel gestopt, want dat was toch wel erg moeilijk. Dan ben je geslaagd. En daarna, ga je naar het HBO, de universiteit, of ga je een jaartje wat anders doen? Ik dacht dat ik met mijn gezondheidsprofiel een opleiding zou gaan doen op de universiteit richting life sciences of iets dergelijks. Maar nee hoor, ik ging naar het HBO, Media en Entertainment Management studeren. En niet zomaar ergens, nee in Haarlem. Dat heb ik een jaartje volgehouden en toen kwam ik weer terug op mijn keuze. Ik ging toch naar Enschede, ik ging toch universiteit doen. Geen life sciences, maar Communicatiewetenschap. Dat dan weer wel. Heeft geen bal te maken met wat ik op de middelbare school deed, maar het is tot nu toe wel één van de beste keuzes in mijn leven geweest. Ook het jaar bestuur van de studievereniging komt in dat rijtje voor. Hmm, nou ik dit zo opschrijf heb ik toch ook wel goede keuzes gemaakt in mijn leven. Dingen waar ik op het moment mee worstel: komt mijn bacheloropdracht ooit af? waar vind ik in godsnaam tijd om ook nog dingen te doen voor het mastervak dat ik volg en ook al bij achterloop? moet ik nog op stage (want dat vinden bedrijven straks zo mooi op je CV staan)? Zo ja, waar? Wanneer? Wat? Wil ik eigenlijk wel op stage? Nee, eigenlijk helemaal niet. Maar er worden zulke gave stages aangeboden overal. Zou zonde zijn als je die aan je neus voorbij laat gaan. Toch?
En dan moet je ook nog ooit afstuderen. Daar heb ik nu al geen zin in, want het is een nog grotere en vreselijkere versie van je bacheloropdracht, puur wetenschappelijk en dus nooit goed (waarom moest ik toch weer kiezen voor een gammastudie en niet voor iets beta-achtigs?) en met een miljoen keuzes om te maken. En daarna (nou komt het) moet je gaan w-e-r-k-e-n! Voor je hele leven! 40 uur of meer in de week, wil je een beetje op een leuke plek wonen in een leuk huisje en leuke dingen doen in de tijd die je niet overhebt. Zonde.

Ik wil niet. Ik weet het niet. Ik snap er niks van.

Soms wil ik gewoon bij de Etos gaan werken en mensen adviseren over make-up of dagcreme die ze kunnen gebruiken tegen rimpels. En als je afrekent met mensen vragen: "Heeft u alles kunnen vinden? Spaart u nog air-miles? Wilt u er een tasje bij, of gaat het zo mee? Dat wordt dan 17 euro 35. Pinnen? Ja, u mag uw pas erdoor halen. Het bonnetje zit bij in het tasje. Een hele fijne dag nog verder!"
Lijkt me heerlijk.
Trouwens, ik zou altijd een tasje geven, want ook al is het slecht voor het milieu, het is wel weer reclame. Misschien zit ik toch wel goed bij Communicatiewetenschap ;)

Dus. Even een resumé voor mezelf (ik verwacht niet dat er nu nog mensen geinteresseerd zijn in meer :P). Er zijn veel keuzes die je kan maken. Ik maak regelmatig een keuze waar ik later op terugkom. Keuzes die erg goed voor mij blijken te werken heb ik meestal intuitief gemaakt. Dus ook al zegt http://www.lichaamstaal.nl/manager/keuzes.html dat je keuzes op een rationele manier moet benaderen, misschien moet ik dat advies maar lekker in de wind slaan. Wat heeft dat voor gevolg? Ik doe niet aan keuzes maken. Tenminste niet vrijwillig. En als ik dan toch moet kiezen, laat ik iemand anders een voorselectie maken (bijvoorbeeld voor een heerlijke bagel bij de Bagels en Beans, of een ijsje bij van der Poel). Ik doe alleen dingen die ik wil. Niet waarvan ik denk dat ik ze zou moeten doen.

Is dat een goed idee, of is de keuze om niet te veel te kiezen geen goede keuze?
Achja, if you aim at nothing, you'll hit it every time.

p.s.: Ik moet denk ik het boek 'De paradox van keuzes' van ene B. Schwartz maar eens lezen.
p.p.s.: vond op de foute website http://www.e-net-commerce.net/artikel/art_spreuk.html ook nog een mooie uitspraak over communicatie:
"Communiceren is zo kort mogelijk langs elkaar heen praten."
Wijs hoor. Heel wijs.

Dus dat.

CORRECTIE

Correctie: Mariska houdt niet van muntthee. En al was dat wel zo, dan kon ze het niet drinken omdat de diëtiste heeft gezegd dat ze dat beter niet kan doen 'in haar geval'. Zo blijkt maar weer dat zelfs Annemiek nog iets kan leren van en over Mariska.
Trouwens, over boeren gesproken... Ook op dat gebied kan Annemiek nog een hoop leren van Mariska!

Bestaan er eigenlijk ook overeenkomsten tussen ons? Het antwoord daarop is: JA. Kom je die ook te weten? Het antwoord daarop is eveneens: JA. Tenminste, als je nu verder leest.
Annemiek en ik hebben namelijk allebei een grote voorliefde voor het mannelijk geslacht. In de vorm van 'mannen'. Dat het hierbij niet om dezelfde soort mannen gaat maakt niet uit, uiteindelijk zijn alle mannen natuurlijk toch hetzelfde ;). Annemiek valt in theorie op ietwat studentikoze ballen in blousjes (sorry, 'overhemden' in mannelijke termen) van ongeveer 1,85m. Of op mannen in goedkope witte onderbroeken die de muur aan de overkant van haar bureau sieren. In de praktijk bedoelt ze daarmee natuurlijk boeren die net iets kleiner zijn dan dat zij is en die haar niet al te veel tegenspreken, dat snapt iedereen. Mariska valt op innerlijk. Een leuke verpakking is daarbij natuurlijk wel altijd meegenomen. Maargoed, we hadden het over de overeenkomsten, niet meer over de verschillen.

Zijn er dan nog meer overeenkomsten? Ja zeker wel! Ondanks dat we nog niet bij het moment aanbeland zijn dat we het elkaar durven op te biechten, weet ik al sinds langere tijd dat wij beiden een tongpiercing hebben. Deze hebben we zelfs in dezelfde periode laten zetten, ook al kenden we elkaar nog helemaal niet. Bagels & Beans is onze gedeelde favoriete 'hotspot' en we houden allebei van bananen. En alle toepassingsmogelijkheden hiervan. Dus dat.

RE: Nederland is klaar voor onze blog

Annemiek: Niet bij gebrek aan inspiratie, maar voornamelijk bij gebrek aan tijd, hier geen hoogstaand journalistiek kunstwerk, maar gewoon een reactie op Mariska's stukje.


De andere 5 woorden die ons beschrijven:
Naïef: Ja, dat zijn we wel een beetje. In de zin van vertrouwen in het goede van mensen en niet meteen uitgaan van het slechte. In de zin van als een jongen vraagt of je z'n kamer wil zien, echt geloven dat hij je zijn kamer wil laten zien. In de zin van geloven dat mensen ook echt doen wat ze zeggen dat ze zullen doen. In de zin van Van Dale 'te goed van vertrouwen zijn'. Goed van vertrouwen zeker, maar TE? Weet ik niet. Misschien kan iemand anders dat ons vertellen? Of is het weer naïef om te denken dat iemand dat ons KAN vertellen?
Taal: Daar hebben we allebei wat mee. Ten eerste moet het op de juiste manier gebruikt worden (dan slaan we twee vliegen in één klap), of expres op de verkeerde manier teneinde onze humor tentoon te stellen (dan hebben we twee klappen in één keer). Ten tweede gebruiken wij het graag om onszelf in het dagelijks leven 'uit mekaar te drukken', mondeling danwel schriftelijk. Ten derde is het een mooi instrument om andere mensen mee lastig te vallen. Vooral door (combinaties van) woorden te gebruiken die voor normale mensen iets heel anders betekenen dan voor ons (een Italiaans pastagerecht met tomaat?) Voor de liefhebber: lees eens het boekje Taal is zeg maar echt mijn ding, van Paulien Cornelisse. Erg grappig. Vinden wij.
Mongooltjes: Zo zijn we eens omschreven door ons mede-bestuursgenootje van S.v. Communiqué in 2007 Anna Janneke. Niet als negatief statement tegen mensen met het syndroom van Down trouwens, maar we hebben wel wat opvallende overeenkomsten: we zijn meestal vrolijk, kunnen erg uitbundig zijn, schamen ons niet snel en willen nog wel eens kwijlen. En we zijn ook heel erg lief :)
Girly: Ook zeker. Niet vies van een flinke shopsessie, wat bij ons meestal 'inspiratie opdoen' is, of kopen en later terugbrengen, want anders vindt de portemonnee het niet leuk. Ook met onderwerpen als make-up, haar, mannen, seks (en de combinatie van die twee!), uitgaan, of meidenfilms kunnen wij onszelf een hele avond onder het genot van een wijntje (Cava, of stiekem ook nog Prosecco, ook al is dat zooooo 2008) prima vermaken.
Niet hetzelfde: Echt niet. Annemiek is blond, Mariska is bruin. Annemiek is lang, Mariska is klein(er). Annemiek draagt sneakers met gekke kleuren, Mariska vindt ze wel heel gaaf, maar zou ze uiteindelijk toch niet dragen. Mariska houdt wel van muntthee, Annemiek absoluut niet. Annemiek heeft planten op haar kamer, Mariska zou ze weggooien nog voordat ze dood zijn. Als Mariska een vriendje heeft, heeft Annemiek dat niet en andersom. Mariska's mannen moeten de haren onder hun oksels laten staan, Annemiek heeft dat liever getrimd. Mariska heeft geen tuin, Annemiek wel. Annemiek krijgt een dagopvang voor autisten in haar tuin, Mariska niet. Mariska houdt ervan om met Bekende Nederlanders op de foto te gaan, Annemiek kan dat dus geen flikker boeien. Annemiek is een lompe boer en Mariska is wat gevoeliger. Mariska is er sinds (heel) kort van overtuigd dat Rotterdam een leuke stad is, dat moet Annemiek nog maar eens zien. Mariska is een echte voetbalfan, Annemiek alleen als FC Twente thuis speelt en we moeten werken. Mariska houdt van voetballen en andere vormen van lichaamsbeweging, Annemiek gelooft dat sporten niet goed voor je is (andere vormen van lichaamsbeweging in beperkte mate). Annemiek vindt blauw een mooie kleur om als shirt te dragen, Mariska is daar niet zo'n fan van. Mariska heeft wel 100 verschillende kleuren jassen, Annemiek heeft alleen zwart en donkerblauw. Mariska weet precies wanneer een verhaal lang genoeg is en Annemiek weet niet zo goed waar die grens ligt... Hier misschien?

Dus dat.

Nederland is klaar voor onze blog

Mariska: Veel te vroeg? Ik denk niet dat Nederland de komst van onze weblog beschouwd als veel te vroeg. Ik denk dat Nederland er klaar voor is. Net zoals dat Nederland klaar was voor de 'Nieuwe Uri Geller', voor de Euro en natuurlijk niet te vergeten voor de Mexicaanse griepgolf. Alleen waar is de (overigens tweede) nieuwe Uri Geller nu? En hadden we wel echt iets te zeggen over de komst van de Euro? Ik heb namelijk meer het idee dat ie er gewoon ineens was. Dat je gulden op de markt ineens geen daalder meer waard was, maar je euro juist een (spreekwoordelijke) daalder kostte... En dan de griepgolf: fijn dat Nederland er klaar voor is, maar wat houdt dat nou eigenlijk precies in? Zit iedereen binnen te wachten tot de griep'golf' ons bereikt zoals het water uit de zee als de dijk doorgebroken is? Erg bizar dat Nederland klaar is voor zoiets...

Nee, waar Nederland écht klaar voor is, is onze weblog vol filosofische, diepgaande en interessante hersenspinsels! Ons lieve kindje verdwijnt niet ineens weer en we gaan ook niet zomaar opzoek naar een nieuwe, we drukken niemand iets door zijn of haar keeltje en tot slot is dus-dat leuk (alhoewel misschien soms toch ook een tikje bizar ;)). Dus dat.

Vanuit het Mediahart van Nederland, Hillywood, hierbij mijn eerste bijdrage. Fijn dat een geniaal idee als de onze eindelijk tot uitvoering is gebracht! Eindelijk kunnen de mensen die ons kennen (of misschien nog niet) proberen ons te doorgronden. Of in ieder geval begrijpen. Of nouja, het is het proberen waard in ieder geval. Even een korte toelichting op onze trefwoorden:

Communicatie: vindt (bijna) dagelijks plaats tussen ons, ~wetenschap: studeren wij in Enschede (tenminste, we staan ingeschreven)
Media: ~freaks: wij maken graag en veel gebruik van de media, met name intellectuele programma's als Holland's Next Top Model en magazines als Grazia. Tevens zelf ervaring als tv-presentatrices en redacteuren van het superhippe verenigingsblad Impuls. Annemiek kan hier radio maken nog aan toevoegen, Mariska slechts een eenmalig nachtelijk optreden in een radiostudio.
Hysterisch: aan hysterie lijdend. Oftewel: we zijn niet goed bij ons hoofd.
Onbegrijpelijk: herkenbaar voor iedereen in onze dagelijkse omgeving. Apart prima te begrijpen, in combinatie met elkaar één groot raadsel. Wie? Of gewoon, een beetje. Nouja, altijd 6. Of 25. Dus dat.
Grappig: als in 'wij trekken volle zalen'. Tenminste, daarvan zijn wij zelf overtuigd. Of nouja, we vinden het zelf in ieder geval superhilarisch! En stiekem lachen andere mensen heeeeeel soms ook wel een beetje om ons (maar misschien is dat omdat die mensen géén idee hebben hoe ze anders zouden moeten reageren aangezien ze geen idee hebben waar het over gaat).

Zo hoppa, de eerste 5 eigenschappen van ons op een rijtje. De andere 5 laat ik aan mijn wederhelft over. Heeft zij ook nog iets te doen.

Annemiek, het stokje gaat weer naar jou (maar het mag ook met je toetsenbord gewoon)!

p.s.: die is er niet.

Mensen die bloggen hebben echt niks beters te doen.

Annemiek: "Hier zijn we. Eindelijk. Of misschien: veel te vroeg. Hebben we niks beters te doen? Ja, zeker wel! Heel veel dingen. En nog meer andere dingen. Maar toch, het idee lag er (of hing in de lucht eigenlijk). Een blog van ons, Annemiek en Mariska. Zijn we nu hip? Nee, ik vind van niet. Er zijn ongeveer 200 miljoen weblogs wereldwijd. In Nederland meer dan 600.000.
Innovators zijn we dus echt niet. Early adopters misschien. En of je ons nu Generatie Y noemt, of Millennials (Willen we Vrijheid? Ja! Verbinding? Ook! Zijn we Optimistisch? Ja!), we zijn er. We hebben een kindje. En we noemen haar geen Apple, Pilot Inspektor of Fifi Trixibell, maar geven haar een lekker Nederlandse naam: Dus dat.
Waarom? 1. omdat het kan, 2. omdat het lekker bekt, 3. omdat je het overal achteraan kan plakken, 4. omdat het he-le-maal niks betekent, 5. omdat het een geweldige dooddoener is voor gesprekken en 6. omdat we op deze manier mensen willen uitdagen om punt 5 te ontkrachten en lekker toch te antwoorden!

Wat is de bedoeling?
Uit de dingen uit het dagelijkse leven doen wij inspiratie op. Dit kan een superdiepe filosofische wijsheid zijn, maar ook een überdomme uitspraak die één van ons gezien, gehoord, gelezen, of zelf gemaakt heeft. Enige eis: het moet lekker teasen en kunnen dienen als titel die naar meer smaakt. Want zo gaat dat in de journalistiek, in de retorica en in het consumentisme in het algemeen: alles moet naar meer smaken. De persoon die de uitspraak hier plaatst, schrijft daar ook nog even een stukje uitleg bij, waarin zij een gepeperd statement maakt (of niet, dat kan ook ;)). En dan reageert de ander daar op. Want nee, wij zijn niet één persoon, wij zijn niet twee handen op één buik en wij gaan ons niet met drie haasten (ja, die laatste is ook een gezegde, zoek maar op met Google). Met andere woorden: we hebben niet dezelfde mening. En juist dat kan volgens ons voor leuke conversaties zorgen. Of hier dus in de vorm van een actie-reactie blog. Like it or not, wij vermaken ons wel!

Omdat het juist verwijzen naar bronnen er bij onze opleiding niet met de paplepel ingegoten, maar met de harde hand ingeslagen wordt, hier voor de liefhebbers:
http://www.marketingfacts.nl/berichten/wereldwijd_bijna_200_miljoen_weblogs/
http://www.blogresearch.nl/?WEBLOG/978
http://www.quarterlifequest.nl/kenniscentrum/generationy.htm
http://www.spreekwoorden.nl/D/drie

En, Mariska, wat vind jij?"